Msze św. sprawowane są:
niedziela - godz. 10.00
święta - godz. 11.00
W dni powszednie okazjonalnie:
w zimie - godz. 16.00
w lecie - godz. 18.00
Spowiedź dla dorosłych:
I niedziela każdego miesiąca
Nabożeństwa do NMP:
w maju i w październiku:
środy, piątki, niedziele
Uroczystość patronalna:
8 września
Narodzenie NMP
Plakat
W tym roku nabożeństwo w ramach światowego Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan zostało odprawione w naszej świątyni 21 stycznia 2023 r. Stanowiło ono kontynuację takich ekumenicznych nabożeństw, które z mojej inicjatywy odbywają się w naszej miejscowości od 2004 r. Do udziału w modlitwach zaprosiłem duchownych z następujących kościołów: Prawosławnego, Greckokatolickiego, Starokatolickiego, Rzymskokatolickiego, Ewangelicko-Augsburskiego, Adwentystów Dnia Siódmego. Z powodu różnych przeszkód, przede wszystkim bardzo obfitych opadów śniegu, nie dojechali duchowni z Kościoła Greckokatolickiego, Starokatolickiego, Ewangelicko-Augsburskiego i Adwentystów Dnia Siódmego, zapewniając nas jednakże o łączności duchowej.
Nabożeństwo rozpoczęło się od pieśni o tematyce ekumenicznej, mówiącej o jedności Chrystusowego Kościoła, śpiewanej przez chórek parafialny.
Prowadzenie nabożeństwa rozpocząłem od słów:
„Chciałbym bardzo serdecznie powitać w naszej polskokatolickiej wspólnocie Dobrego Pasterza wszystkich uczestników tego ekumenicznego nabożeństwa. Jest ono sprawowane w ramach światowego Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan. Materiały do tego nabożeństwa odbywającego się pod hasłem: „Czyńcie dobro; szukajcie sprawiedliwości” przygotowali chrześcijanie zrzeszeni w Światowej Radzie Kościołów stanu Minnesota w USA oraz papieska Dykasteria ds. Popierania Jedności Chrześcijan.
Wisława Szymborska – laureatka Nagrody Nobla, w wierszu pt. Minuta ciszy po LudwiceWarzyńskiej napisała: Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono. Dzisiaj Siostry i Bracia z kilku wyznań, a tak naprawdę z jednego Chrystusowego kościoła, gdyż Jezus jest jego fundamentem i głową, jesteście sprawdzani. Sprawdzani podwójnie: po pierwsze z Waszej przynależności do kościoła – czy potraficie modlić się o jego jedność, a doskonałą okazją do tego są te światowe tygodnie modlitw, po drugie z Waszej wrażliwości ewangelicznej na potrzeby bliźnich. Jezus powiedział: byłem głodny, spragniony, byłem w drugim człowieku, czy mnie rozpoznałeś w bliźnim i pomogłeś mi? Łatwo jest wierzyć w Jezusa w niebie, w sakramentach, ale wielu chrześcijan zapomina o obecności Boga w każdym człowieku – bez względu na rasę, religię, narodowość, płeć. I dzisiaj jesteście sprawdzani, czy kwalifikujecie się do Królestwa Niebieskiego jako błogosławieni czyniący miłosierdzie. A okazją do czynienia go jest obecność ks. Michała z Ukrainy, który z małżonką i pięciorgiem dzieci musiał z powodu wojny uciekać ze swojej Ojczyzny. Przy żłóbku Pana Jezusa, na wzór pasterzy i królów złożyliście swoje dary: paczki żywnościowe, pieniądze, aby ze swojego niedostatku, podzielić się z uchodźcami wojennymi, którzy są w jeszcze trudniejszej sytuacji.
Witam bardzo serdecznie duchownych, którzy uczestniczą w naszym nabożeństwie: ks. Michała Konyka z Kościoła Prawosławnego z rodziną, ks. Marka Gocko z Autokefalicznej Polskiej Cerkwi Prawosławnej, ks. Józefa Obłója z Kościoła Rzymskokatolickiego.
Duchowni uczestniczący w nabożeństwie
Witam Pana Burmistrza Gminy Dukla, Panią Sołtys naszej miejscowości, Panią Dyrektor szkoły, prezesów różnych organizacji pozarządowych i stowarzyszeń, brać strażacką z Łęk Dukielskich, przewodniczącą KGW, Zespół ŁemMy z Komańczy, harcerki z Łęk Dukielskich, Ukrainki obecnie mieszkające w CKU w Krośnie, które zaśpiewają na końcu nabożeństwa, dziennikarzy z TVP Rzeszów. Witam wszystkich pozostałych uczestników nabożeństwa z różnych miejscowości oraz moich parafian.”
Po akcie pokuty i następującej po nim modlitwie rozpoczęła się liturgia Słowa Bożego.Pierwsze czytanie w języku polskim z Listu św. Pawła do Efezjan (Ef 2,13-22) miał przeczytać ks. Maciej Cyran z Kościoła Starokatolickiego. Z powodu jego nieobecności ja go zastąpiłem. To samo czytanie w języku starocerkiewno-słowiańskim przeczytał następnie ks. Michał Konyk z Cerkwi Prawosławnej z Ukrainy. Po psalmie responsoryjnym Ewangelię (Mt. 25, 31-40) w języku polskim przeczytał ks. Józef Obłój z Kościoła Rzymskokatolickiego (ten sam fragment miał przeczytać w języku ukraińskim ks. Andrzej Żuraw z Kościoła Greckokatolickiego). Teraz nastąpiły przemówienia duchownych. Pierwszy wystąpił ks. Józef Obłój i podzielił się swoimi refleksjami związanymi z przeczytaną Ewangelią i ekumenizmem. Po nim wystąpił zespół prawosławny ŁemMy z Komańczy śpiewając dwie kolędy, w tym jedną po polsku.
Zespół ŁemMy
Kolejny duchowny, który do nas przemówił, to ks. Michał Konyk z Cerkwi Prawosławnej w Ukrainie. Po opuszczeniu Ukrainy wraz z sześcioosobową rodziną tymczasowo zamieszkał na plebanii u ks. Marka Gocko w Komańczy. Języka polskiego dopiero się uczy, dlatego przemawiał w języku ukraińskim. To właśnie dla jego rodziny zorganizowałem pomoc finansową i paczki żywnościowe, które zostały umieszczone przed stajenką betlejemską i żłóbkiem Pana Jezusa.
Dary
Zespół ŁemMy zaśpiewał po wystąpieniu ks. Michała kolejne dwie kolędy. Liturgię Słowa Bożego zakończyła modlitwa wiernych czytana przez prowadzącego, na którą wierni odpowiadali: Naucz nas tego i wspieraj nas w drodze. Teraz nastąpiła bardzo ważna i szczególnie wyczekiwana przez uchodźców z Ukrainy panachyda – modlitwa za poległych podczas wojny w Ukrainie.
Panachyda
Przewodniczył jej kapłan Cerkwi Prawosławnej ks. Michał Konyk. Wierni obrządku Wschodniego (20-osobowa grupa Ukrainek mieszkająca tymczasowo w Centrum Kształcenia Ustawicznego w Krośnie) wyszli na środek kościoła, aby na podświeczniku umieścić zapalone świeczki upamiętniające ich zmarłych i przekazać kapłanowi napisane na karteczkach ich imiona, by mógł je wyczytać. Podświecznik był nieustannie przez kapłana okadzany, tak jak się to czyni na pogrzebach katolickich przy trumnie umieszczonej na katafalku. Te modlitwy w języku ukraińskim trwały ok. 15 minut. W czasie całego nabożeństwa były to chwile najbardziej wzruszające, a w oczach wielu osób pojawiły się łzy. Nikogo to nie dziwiło, skoro niektóre z obecnych kobiet z Ukrainy straciły na wojnie swoich najbliższych. Modlitwa Pańska, którą nauczył nas Chrystus, stanowiła zwieńczenie tych modlitw i została odmówiona w języku polskim i ukraińskim, do naszego wspólnego Ojca w niebie. Po modlitwie „Ojcze nasz” wystąpiły osoby pragnące podzielić się refleksjami związanymi z dzisiejszym nabożeństwem: Burmistrz Gminy Dukla, przedstawiciel Ekumenicznego Klubu Motocyklowego z Krosna i ks. Marek Gocko. Po nich zabrałem głos dziękując wszystkim zebranym za obecność i modlitwę, zespołowi ŁemMy za śpiew, wiernym za wsparcie w postaci paczek żywnościowych i środków finansowych dla rodziny ks. Michała. Na zakończenie przeczytałem wiersz napisany przez Wacława Turka – poetę z Krosna.
O pokój w Ukrainie
Zamilkły ptaki na niebie
ogłuszone wybuchami
Ludzie przecierają oczy
pytając dlaczego
ich los kamienieje
Z trwogą wypatrują
końca czasu
biegnącego przez krzywdy
Płoną ich domy
dzieci stoją w naszych progach
Nikt nie wie
gdzie przyjdzie stawiać krzyże
na okaleczonym świecie
Jeszcze nie dzwonią
na pokój w Ukrainie
Nabożeństwo zakończyła modlitwa odmówiona przez prowadzącego i wspólne błogosławieństwo duchownych. Sympatycznym i ekumenicznym akcentem zakończyło się to spotkanie modlitewne, gdyż wystąpiły Ukrainki w strojach ludowych, aby w podziękowaniu zaśpiewać nam kolędy w języku ukraińskim i polskim. Jedna z nich – Tamara, bardzo wzruszona, skierowała pod naszym adresem – Polaków kilka słów po polsku wyrażając swoją ogromną wdzięczność, że mogły się modlić do Boga, przecież Jednego dla wszystkich wyznań, w Kościele Polskokatolickim, za gościnne przyjęcie ich w Polsce.
Ukrainki mieszkające tymczasowo w Krośnie
Po nabożeństwie zaprosiłem duchownych oraz Zespół ŁemMy na obiad do Wielofunkcyjnego Centrum Kultury Wiejskiej w Łękach Dukielskich.
Podczas obiadu ks. Michał podziękował za wszelką okazaną mu pomoc, a kilka dni później wysłał pocztą e-mailową pisemne podziękowanie w języku ukraińskim. Oto ono i poniżej tłumaczenie w języku polskim:
Cвященику Роману Jagiełło
Висловлюю свою вдячність за проведений спільний захід в рамках "Тижня молитви за єдність християн" в Лєках Дуклівських 21 січня 2023 року на підтримку перебування моєї сім’ї в Польщі в зв’язку з війною в Україні.
Цей захід запевнив нас, що серця поляків відкриті на біду нашого народу, а зокрема, готові поділитися теплотою своїх сердець з моєю сім’єю. Впевнений, що кожен, хто приніс свою лепту до ясел Христових у храмі, зробив це з чистим серцем. В українській різдвяній колядці співаємо:
«Ісусе милий, ми не багаті,
Золото в дари не можем дати,
Но дар цінніший несем від миру,
Це віра з серця і любов щира.»
Маю велику надію, що й дари, які через Ісуса були складені для нашої сім’ї, свідчать про щиру християнську віру жертводавців в Господа, а тому були надані для нас з великою любов’ю своїх сердець.Запевняю, що ми відчули тепло сердець тих, хто жертвував свої дари.
Колись давно, в холодній Вифлеємській печері новонароджений Господь терпів холод, і своїм теплом зігрівали пастухи, які отримали вістку від ангельського хору. Я не можк сказати, що ми терпено фізичний холод, але скажу, що для нас важливо (як і для тисяч біженців) зігрітися теплом людської небайдожості, любові та уваги. І я з вдячністю свідчу, що таки тепло ми відчували від Вас особисто, і від всіх, хто підтримав нас в цій акції людської доброти.
В Різдвяний період ми згадуємо й випадок, коли Богомладенцю Христу довелось бути біженцем, Він разом із Пречистою Марією та праведним Йосифом змушений подорожувати в чужий Єгипет. Та Отець Небесний не залишав їх Своєї опіки, завжди посилав їм добрих людей. Сьогодні тисячі українців стали біженцями, батьки із своїми дітьми покидають рідні домівки, і знаходять прихисток в «далекому Єгипті». Господь дбає і за них. Ми, християни, намагаємося прислухатись до голосу Небесного Отця. Найвищим проявом слухання Господа, є вияв нашої любові. Адже саме через любов світ пізнає нас як християн. Своєю любов’ю ми свідчимо Христа.
Ще раз висловлюю велику вдячнічність Вам особисто, і всім, хто свідчив Христа своєю любов’ю і жертвами для нашої см’ї. Нехай Господь жертву кожного прийме як євангельські дві лепти вдови (Мк.: 12:44). Нехай Господь поверне кожному сторицею за відкрите серце і справжню християнську любов.
З вдячністю та повагою,
протоієрей Михайло Коник із своєю сім’єю.
Podziękowanie Księdzu Romanowi Jagiełło
Wysławiam swoją wdzięczność za okazaną pomoc w ramach „Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan” w Łękach Dukielskich w dniu 21 styczna 2023 r. dla mojej rodziny, która przebywa w Polsce z powodu wojny w Ukrainie.
Otrzymana pomoc uświadomiła mi, że serca Polaków otwarte są na niedolę ukraińskiego narodu, a w szczególności gotowe są podzielić się swoim ciepłem z moją rodziną. Jestem przekonany, że każdy, kto przyniósł swój wdowi grosz do żłóbka Chrystusa w świątyni, uczynił to z czystym sercem. W ukraińskiej bożonarodzeniowej kolędzie śpiewamy:
„O Jezusie przemiły, nie jesteśmy bogaci, złota w darze nie możemy ofiarować, lecz dar cenniejszy przynosimy niż cały świat, to wiara z serca i miłość szczera.”
Mam ogromną nadzieję, że podarunki, które poprzez Jezusa, złożono dla mojej rodziny, świadczą o ogromnej chrześcijańskiej wierze w Chrystusa ofiarodawców i przez to były przekazane z ogromnym ciepłem ich serc. Zapewniam, że odczuliśmy ciepło serc, tych, którzy te dary przynieśli.
Kiedyś bardzo dawno temu w zimnej Betlejemskiej jaskini, nowonarodzony Pan cierpiał chłód, a swoim ciepłem ogrzewali Go pasterze, którzy otrzymali wiadomość od chórów anielskich. On razem z Przenajświętszą Bogurodzicą i starcem Józefem zmuszony został do podróży w obcy Egipt. Lecz Ojciec Niebiański nie pozbawił ich swojej opieki i zawsze posyłał im dobrych ludzi. Dzisiaj tysiące Ukraińców zostało uchodźcami, ojcowie ze swoimi dziećmi porzucają domy rodzinne i odnajdują przytułek w „dalekim Egipcie”. Pan Bóg troszczy się i o nich. My chrześcijanie próbujemy dosłuchać się głosu Ojca Niebiańskiego. Największym wyrazem słuchania Pana Boga jest nasza miłość. Właśnie poprzez miłość świat rozpoznaje w nas chrześcijan. Swoją miłością my świadczymy o Chrystusie.
Jeszcze raz wyrażam głęboką wdzięczność, w szczególności dla Księdza oraz dla wszystkich, którzy zaświadczali swoją miłością o Chrystusie swoimi ofiarami dla mojej rodziny. Niechaj Pan Bóg przyjmie podarunek od każdego jak przysłowiowy „wdowi grosz” (Mk. 12,44). Niechaj Pan Bóg odda każdemu stokrotnie za otwarte serce i miłość chrześcijańską.
Z wyrazami szacunku,
Ks. Prot. Michał Konyk z rodziną
Ks. prob. Roman Jagiełło
Środa 2025-02-12, Dzień powszedni
Mk 7,14-23
Jezus przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: «Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!» Gdy się oddalił od tłumu i wszedł do domu, uczniowie pytali Go o tę przypowieść. Odpowiedział im: «I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic z tego, co z zewnątrz wchodzi w człowieka, nie może uczynić go nieczystym; bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka, i zostaje wydalone na zewnątrz». Tak uznał wszystkie potrawy za czyste. I mówił dalej: «Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym».