Msze św. sprawowane są:
niedziela - godz. 10.00
święta - godz. 11.00
W dni powszednie okazjonalnie:
w zimie - godz. 16.00
w lecie - godz. 18.00
Spowiedź dla dorosłych:
I niedziela każdego miesiąca
Nabożeństwa do NMP:
w maju i w październiku:
środy, piątki, niedziele
Uroczystość patronalna:
8 września
Narodzenie NMP
Już od 15 lat parafia nasza włącza się bardzo aktywnie w światowy ruch ekumeniczny poprzez coroczną organizację nabożeństwa podczas „Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan”. Od trzech lat modlitwami obejmujemy, nie tylko chrześcijan, ale i „naszych starszych braci w wierze” – Żydów w ramach Obchodów Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holokaustu na Podkarpaciu. W 2018 r. były one już 10-tymi.
Przygotowując nabożeństwo Słowa Bożego, wykorzystałem materiały przysłane przez Polską Radę Ekumeniczną, które otrzymują duchowni z wszystkich Kościołów biorących udział w tych modlitwach.
Został wydrukowany plakat z programem nabożeństwa, w którym mieli wziąć udział duchowni i wierni aż z sześciu wspólnot chrześcijańskich.
Nabożeństwo rozpoczęło się o godzinie 14.00 i zwyczajowo poprowadziłem je, jako gospodarz i proboszcz miejscowej wspólnoty. Uroczystemu wejściu duchownych z niesionym w procesji Ewangeliarzem towarzyszył śpiew kolędy w wykonaniu naszego parafialnego chórku. Jako celebrans pozdrowiłem najpierw zgromadzonych wiernych w słowach: „Łaska i pokój od Boga, który nas pojednał ze sobą przez Chrystusa, niech będą z Wami wszystkimi”. Następnie powitałem duchownych, gości i uczestników nabożeństwa, kładąc szczególny akcent, że jest ono już 15-te w Łękach Dukielskich i po raz pierwszy reprezentowanych jest aż sześć Kościołów. Powiedziałem m.in. „Bardzo serdecznie witam duchownych, że przyjęli zaproszenie i pozytywnie na nie odpowiedzieli, przyjeżdżając do nas, gdyż bez ich obecności, nie byłoby ekumenii. Witam zatem naszych przyjaciół, którzy od kilku lat z nami się modlą: ks. dziekana Andrzeja Żurawa z Kościoła Greckokatolickiego z Komańczy, ks. proboszcza Marka Gocko z Cerkwi Prawosławnej z Komańczy, ks. proboszcza Józefa Obłója z Kościoła Rzymskokatolickiego z Desznicy, brata pastora Mirosława Harasima z Krakowa z Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego i po raz pierwszy goszczącego u nas ks. proboszcza Dariusza Chwastka z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego z Nowego Sącza.(…)”.
Powitałem też w serdecznych słowach artystów, posła RP – Panią Joannę Frydrych, samorządowców, przedstawicieli wielu organizacji pozarządowych, dziennikarzy z Polskiego Radia Programu II oraz wiernych z różnych miejscowości.
Po powitaniu rozpoczęło się nabożeństwo, do którego wprowadzeniem były następujące słowa: „Drodzy przyjaciele w Chrystusie, gdy gromadzimy się na tym nabożeństwie o jedność, dziękujemy Bogu za nasze chrześcijańskie dziedzictwo i za jego wyzwalające i zbawcze działanie w ludzkiej historii. Materiały na tegoroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan zostały przygotowane przez Kościoły karaibskie. Historia chrześcijaństwa na tym terenie zawiera paradoks. Z jednej strony Biblia stanowiła dla kolonizatorów pretekst do podporządkowania rodzimych mieszkańców tych ziem i szerzenia niewolnictwa, z drugiej strony stała się źródłem pociechy i wyzwolenia dla wielu, którzy cierpieli ucisk i byli wyzyskiwani. Dzisiaj Biblia nadal pozostaje źródłem pociechy i nadziei, inspirując karaibskich chrześcijan do zmiany uwarunkowań, które zagrażają ludzkiej godności i jakości życia. Gdy spadają żelazne łańcuchy zniewolenia, wyłania się nowa więź miłości i jedności, o którą modlą się wszystkie chrześcijańskie wspólnoty”. Kolejnym punktem nabożeństwa były prośby skierowane do Ducha Świętego, na które wierni odpowiadali słowami: „Przyjdź, Duchu Święty!”. Po nich nastąpiły trzy modlitwy pojednania. Po każdej z nich był rzucany na posadzkę kościoła żelazny łańcuch, symbolizujący nasze zniewolenia.
Kolejny punkt nabożeństwa – to liturgia Słowa Bożego. Rozpoczął ją brat pastor Mirosław Harasim.
Po I czytaniu Anna Mielczarek – uczennica Szkoły Muzycznej w Krośnie, zaśpiewała psalm responsoryjny.
II czytanie było udziałem ks. Dariusza Chwastka w języku polskim i ks. Marka Gocko w języku starocerkiewno-słowiańskim.
Odczytanie Ewangelii poprzedził śpiew Alleluja w wykonaniu Anny Mielczarek, zaś po nim, z Ewangeliarzem Kościoła katolickiego podszedł do ambonki ks. Józef Obłój, aby w języku polskim przeczytać Ewangelię.
Następnie tę samą Ewangelię z Ewangeliarza Kościoła greckokatolickiego w języku ukraińskim odśpiewał ks. Andrzej Żuraw.
Po odczytaniu Ewangelii wszyscy duchowni po kolei wygłosili krótkie przemówienia nawiązujące do przeczytanych treści biblijnych. Ponieważ nabożeństwo w swoim kształcie było podobne do mszy św., dlatego w liturgii Słowa Bożego, po przemówieniach duchownych, zanoszono prośby do Boga podczas tzw. modlitwy wiernych. Uczynili to kapłani ze wszystkich Kościołów. Zwyczajowo na te prośby odpowiadamy: „Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie”, dzisiaj odpowiadaliśmy inaczej: „Połóż na nas Twe ręce, Panie, abyśmy żyli”. Oto jedno z wezwań: „Boże miłości, Ty stworzyłeś nas na swój obraz i odkupiłeś nas w Chrystusie. Bądź teraz z nami, wspomóż nas, byśmy kochali Ciebie i bliźniego. Spraw, abyśmy przyjmowali obcego jak brata”.
Czymś niezwykłym i bardzo symbolicznym było odmówienie Modlitwy Pańskiej, gdy trzymaliśmy się za ręce. Jej odmówienie poprzedziły słowa celebransa: „Połączmy nasze ręce, związane nie łańcuchami, lecz Chrystusową miłością, która została wlana w nasze serca, i módlmy się do Ojca słowami, których nauczył nas Jezus”. Za ręce trzymaliśmy się nadal w czasie śpiewu pieśni o jedności, którą zaśpiewał nasz chórek parafialny, następnie przekazaliśmy sobie znak pokoju przez podanie ręki.
Przed zakończeniem nabożeństwa mogli zabrać głos wierni i przekazać swoje rozważania na temat ekumenizmu. Uczynili to kapitan Marek Kołacz z Krakowa i nasza parafianka – Maria Łukaszewska. Pan Marek Kołacz przekazał do Izby Pamięci mundur wojskowy, w którym służył w misji pokojowej ONZ w Syrii, a Maria Łukaszewska przytoczyła dwa swoje wiersze związane z ekumenizmem.
Wspólne błogosławieństwo duchownych zakończyło nabożeństwo, po którym zaśpiewaliśmy pieśń „Bóg jest miłością”.
Wzorem ubiegłego roku, gdy dopełnieniem modlitw stał się montaż słowno-muzyczny pt. „Aby wszyscy byli jedno” w wykonaniu Zespołu Moria z Jedlicza i towarzysząca nabożeństwu wystawa w kościele zatytułowana „Ekumenizm nas łączy”, w tym roku, jako ukoronowanie modlitw przewidziany był koncert pt. „Za przyjaciół swoich” dedykowany Polakom ratującym bliźnich wyznania Mojżeszowego podczas Holokaustu. Ekumeniczny klimat nabożeństwa dopełniała w kościele wystawa ikon Pani Ingi Marczyńskiej – artysty plastyka z Jasła, zatytułowana „Mistycyzm bizantyjskich ikon”. Sylwetkę Pani Ingi przedstawiłem po nabożeństwie w kilkunastu zdaniach, zaś artystka sama opowiedziała, skąd narodziła się w niej pasja, aby tworzyć ikony.
Po jej wystąpieniu z nieukrywaną radością i satysfakcją przedstawiłem dokonania artystyczne kolejnych artystów, którzy przy oklaskach weszli do świątyni: Pani Aleksandra Bubicz-Mojsa – sopran, Pan Robert Mojsa – tenor i Pani Agnieszka Schulz-Brzyska – fortepian.
Na ten koncert czekaliśmy z niecierpliwością, wszak dla większości uczestników nabożeństwa był to pierwszy w życiu bezpośredni kontakt z ludźmi tak sławnymi w świecie i możliwość posłuchania ich „na żywo”. Ja natomiast po raz pierwszy pełniłem funkcję konferansjera zapowiadającego artystów.
Program występu podzielony był na cztery części. Koncert rozpoczęły trzy kolędy:
Karol Kurpiński – Bóg się rodzi (Pieśń o Narodzeniu Pańskim), słowa Franciszek Karpiński (duet);
Zygmunt Noskowski – Gwiazdka (sopran);
Kolęda – Anielski chór (tenor).
Po nich usłyszeliśmy Modlitwę Pańską, która łączy wszystkich chrześcijan: Barbara Kądziałko – Ojcze nasz (duet).
Następnie tenor wykonał pełną duchowych treści modlitwę, w której dźwięczą słowa: „Módl się o duszo moja, zanurz się w toń świetlaną, jak kadzielnicza smuga ściel się ku stopom Pana” – Franciszek Maklakiewicz – Offertorium z „Mszy polskiej” (tenor).
„Bóg, honor, Ojczyzna” – to hasło, w którym to, co boskie, splata się z tym, co ziemskie. Miłość do Boga, poczucie powinności, piękne bohaterskie postawy, gotowość na śmierć w imię wartości. To wszystko artyści chcieli wyśpiewać w kilku kolejnych utworach. Były to:
Franciszek J. Szpinalski – Pieśń ku chwale Ojczyzny, sł. Franciszek Karpiński (sopran);
Stanisław Moniuszko – Cisza dokoła, noc jasna – recytatyw i aria Stefana z opery „Straszny dwór” (aria z kurantem), tenor;
Feliks Nowowiejski – Dumka o Polsce (sopran).
Polska przez całe wieki była krajem wielonarodowym. Ludzie różnych kontynentów, kolorów skóry, religii czy wyznań znajdowali tu schronienie, przystań. Byli wśród nich także, a może nawet przede wszystkim Żydzi – Izraelici. Polska, Polin. Dla wszystkich obywateli Rzeczpospolitej po prostu Ojczyzna, Matka. Matka rodzicielka. Swojskość, dom, wspomnienia, które żołnierze wygnańcy, tułacze zabierali ze sobą. Bez względu na narodowość, każdy w sercu nosił obraz swojej matki i dziedziny ojczystej. Wysłuchaliśmy następnie trzech utworów:
Pierwszy z nich to Testament żołnierski (sopran) do słów i muzyki Hanki Ordonówny. Ta znakomita przedwojenna artystka przeszła przez zgrozę wojennych doświadczeń. Udało jej się zachować człowieczeństwo, zajmowała się tuż po wojnie polskimi sierotami. Z pewnością były wśród nich dzieci wyznania mojżeszowego. Przedstawiona pieśń to list żołnierza do matki.
Druga pieśń: Jack Yellen i Lew Pollack – Yiddishe Momme (tenor) to pieśń dedykowana matkom żydowskim.
Ten blok utworów zakończyła pieśń Eugeniusza Pankiewicza – Dziedzina ojczysta (sopran), opiewająca piękno wspólnej polskiej ziemi, naszej Ojczyzny.
Czym byłaby Ojczyzna bez lokalnego patriotyzmu i kolorytu, folkloru małych miasteczek i wsi? Zasłuchaliśmy się w pełne tęsknoty pieśni:
P. Burstein i H. Lith – Miasteczko Bełz (duet);
Zygmunt Białostocki – Rebeka, sł. Andrzej Włast (sopran);
Jerry Bock – To świt, to zmrok z musicalu „Skrzypek na dachu” (duet).
Na koniec, aby uczcić pamięć Jana Pawła II, wielkiego orędownika ekumenizmu, wszyscy zaśpiewaliśmy razem z artystami ulubioną jego pieśń, Cesareo Gabarain – Barka, sł. Ks. Stanisław Szmidt.
Po zaśpiewaniu „Barki” przez wszystkich uczestników nabożeństwa, w kościele rozległy się huczne, długotrwałe oklaski w podziękowaniu za cudowny koncert. Artyści zachwycili nas swoim śpiewem i porywającym akompaniamentem. Oprócz oklasków w dowód uznania, artyści otrzymali też symboliczne upominki w okolicznościowych torbach, które będą im przypominały Łęki Dukielskie.
Spotkanie w kościele zakończyło się wspólnym zaśpiewaniem kolędy „Bóg się rodzi”, po czym duchowni, artyści, dziennikarze i inni zaproszeni goście udali się na obiad.
Dziękuję Bogu, że 15-te, jubileuszowe nabożeństwo mogło się odbyć przy sprzyjającej aurze zewnętrznej, bo nie było mrozu, i przy nieznacznym podgrzaniu kościoła, można było wytrzymać te dwie godziny. A warto było! Samo nabożeństwo zawierało tyle treści duchowych, symbolicznych, łączących ludzi wierzących w Boga, bez względu na język, w którym były czytania, gdyż podstawowym językiem była miłość.
Składam podziękowanie duchownym, gdyż to od ich zaangażowania zależy, czy ekumenizm będzie się rozwijał. Wielkie podziękowanie składam artystom, że swoje talenty śpiewacze wykorzystali, aby cudownym koncertem podnieść rangę nabożeństwa. Dziękuję artystce plastyk, że jej niezwykła wystawa ikon dopełniła klimatu ekumenicznego, dziękuję wszystkim wiernym, że wzięli udział w nabożeństwie, dając świadectwo dojrzałości swej wiary.
Ks. Roman Jagiełło
Czwartek 2024-03-28, Wielki Czwartek
Łk 4,16-21
Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana». Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście».